هیپودروم

هیپودروم (یونانی: ἱππόδρομος) در یونان باستان استادیومی برای برگزاری مسابقات اسب دوانی و ارابه رانی بود. نام هیپودروم از کلمات یونانی هیپوس (ἵππος، اسب) و دروموس (δρόμος، میدان) مشتق شده است. این عبارت امروزه در زبان فرانسوی و برخی زبان های دیگر برای اشاره به میدان مسابقات اسب سواری به کار گرفته می شود.
هیپودروم قسطنطنیه

هیپودْروم (hippodrome)
نمایی بازسازی شده از ورزشگاه مرکب از دو کلمۀ یونانی «هیپوس» (اسب)، «دروموس» (مسیر). در یونان قدیم، ورزشگاهی برای مسابقات ارابه رانی و سوارکاری (شبیه به سیرک رومیان). معمولاً ۱۸۰-۲۱۵ متر طول و حدود ۱۲۰ متر عرض داشت، یک سر آن نیم دایره و سَرِ دیگر مربع بود. ردیف صندلی های تماشاگران همۀ محوطه به استثنای انتهای چهارگوش را احاطه می کرد، که نقطۀ شروع و پایان مسابقه بود. در پایین مرکز محوطه، مسیر تقسیم می شد و در دو انتهای آن ارابه ها دور می زدند، مانوری که به مهارتی فوق العاده نیاز داشت. بزرگ ترین هیپودروم عهد کهن در قسطنطنیهبود که بین (۲۰۳-۳۳۰م) ساخته شد و مرکز فعالیت های سیاسی شد. هواداران رنگ های گوناگونی که ارابه ها برای شرکت در مسابقه استفاده می کردند در جهت های مخالف یکدیگر می نشستند که غالباً کارشان به خشونت می کشید. بقایای آن سازه هنوز پابرجاست: تزیینات آن شامل ستون هرمی شکل سنگی، سه پایه ای افعی شکل از دِلفی، و اسب های مفرغی است که اکنون نمای کلیسای سان مارکووِنیز را تشکیل می دهند.