واج آرایی. واج آرایی تکرار یک یا چند واج صامت یا مصوت در شعر یا در نثر است، که در کلمه های یک مصراع یا بیت به گونه ای که آفرینندهٔ موسیقی درونی باشد و بر تأثیر شعر بیفزاید. موسیقی برخاسته از واج آرایی صامت ها عموماً محسوس تر از موسیقی است که از واج آرایی مصوت ها ایجاد می شود. با این حال مصوت ها نیز تأثیر خاصی در واج آرایی داشته اند؛ قدیم تکرار مصوت «-ِ» را تتابع اضافات می نامیده اند و چنین می پنداشتند که مانع روشنی و رسایی سخن است، در حالی که امروزه در ادبیات بر این باورند که این تکرار و همچنین تکرار مصوت «اُ» موسیقی بیت را بیشتر کرده و بر تأثیر کلام می افزاید؛ مانند این بیت از سعدی:
همچنین مصراع نخست این رباعی خیام که در آن «ف» تکرار شده و مصراع دوم که «س» تکرار شده است.
و بیت زیر از مولوی:در این درگه که گه گه که که و که که شود ناگهمشو غره به امروزت که از فردا نه ای آگهیا این بیت از حافظ:
یکی از زیباترین نمونه های حس آمیزی را در این بیت حافظ می توان دید:
همچنین مصراع نخست این رباعی خیام که در آن «ف» تکرار شده و مصراع دوم که «س» تکرار شده است.
و بیت زیر از مولوی:در این درگه که گه گه که که و که که شود ناگهمشو غره به امروزت که از فردا نه ای آگهیا این بیت از حافظ:
یکی از زیباترین نمونه های حس آمیزی را در این بیت حافظ می توان دید:
wiki: واج آرایی