جغد
چیزیکه در کریز خانه بازرا بر آن نشانند
چیزیکه در کریز خانه بازرا بر آن نشانند
چغد
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
چغد. [ چ ُ ] ( اِ ) کوچ باشد و گروهی عام کُنگُر خوانند. ( فرهنگ اسدی ). کوچ و بوف و چغو و کنگر. ( از حاشیه فرهنگ اسدی چ اقبال ). بمعنی جغد است و آن پرنده ای است به نحوست مشهور. ( برهان ). طایری است منحوس کوچکتر از بوم و آن قسمی است از بوم. ( آنندراج ). پرنده ای است معروف که به نحوست اشتهار دارد و آن را کنگره نیز نامند.( جهانگیری ). جانور پرنده شوم که بشب بیرون آید و در روز نبیند و بودنش خرابه بود و آن را کوچ و کوف و کول هم گویند و بتازیش «بوم » خوانند. ( شرفنامه منیری ). جغد. ( ناظم الاطباء ). بوم که نامهای دیگرش شب پره و جغد است. ( فرهنگ نظام ). چغو. پرنده ای که شب هنگام در ویرانه ها یا در جاهای دور از آبادی بانگ زند و نزدعامه خلق بشومی و نامیمونی شهرت دارد :
چنین گفت داننده دهقان سغد
که برناید از خانه باز چغد.
بسی بود ویران و آرام چغد.
همان زمین که بدی جای چغد و جای غراب.
چغد جاوید ببرد طمع از ویرانی.
از آن سپس نکند چغد دعوی بازی.
_( ظهیر( از شرفنامه منیری ). و رجوع به چغو و جغد و بوم و بوف و کوچ و کوف و کول و کنگر شود. || کنگره و حصار قلعه را هم گویند. ( برهان ). کنگره قصر. ( آنندراج ). کنگره حصار باشد. ( جهانگیری ) ( فرهنگ نظام ). کنگره و حصار و قلعه. ( ناظم الاطباء ). جغد. و رجوع به جغد شود. || موی سر را نیز گفته اند که آن را بر پس سرگره کرده باشند.( برهان ) ( جهانگیری ) ( ناظم الاطباء ) ( فرهنگ نظام ). جعد و جغد و چغند. و رجوع به جعد و جغد و چغند شود.k05l )_
چغد. [ چ َ غ َ ] ( اِ ) چیزی که در کریزخانه باز را بر آن نشانند. ( ناظم الاطباء ).
چنین گفت داننده دهقان سغد
که برناید از خانه باز چغد.
فردوسی ( از آنندراج ).
ز چاچ و ترک تا سمرقند و سغدبسی بود ویران و آرام چغد.
فردوسی
بفر و عدل تو شد جای عندلیب و تذروهمان زمین که بدی جای چغد و جای غراب.
امیر معزی ( از حاشیه فرهنگ اسدی ).
گر زمین را همه در سایه انصاف کشدچغد جاوید ببرد طمع از ویرانی.
انوری ( از جهانگیری ).
همای چتر همایون چو پر و بال گشاداز آن سپس نکند چغد دعوی بازی.
_( ظهیر( از شرفنامه منیری ). و رجوع به چغو و جغد و بوم و بوف و کوچ و کوف و کول و کنگر شود. || کنگره و حصار قلعه را هم گویند. ( برهان ). کنگره قصر. ( آنندراج ). کنگره حصار باشد. ( جهانگیری ) ( فرهنگ نظام ). کنگره و حصار و قلعه. ( ناظم الاطباء ). جغد. و رجوع به جغد شود. || موی سر را نیز گفته اند که آن را بر پس سرگره کرده باشند.( برهان ) ( جهانگیری ) ( ناظم الاطباء ) ( فرهنگ نظام ). جعد و جغد و چغند. و رجوع به جعد و جغد و چغند شود.k05l )_
چغد. [ چ َ غ َ ] ( اِ ) چیزی که در کریزخانه باز را بر آن نشانند. ( ناظم الاطباء ).
چغد. [ چ َ غ َ ] (اِ) چیزی که در کریزخانه باز را بر آن نشانند. (ناظم الاطباء).
چغد. [ چ ُ ] (اِ) کوچ باشد و گروهی عام کُنگُر خوانند. (فرهنگ اسدی ). کوچ و بوف و چغو و کنگر. (از حاشیه ٔ فرهنگ اسدی چ اقبال ). بمعنی جغد است و آن پرنده ای است به نحوست مشهور. (برهان ). طایری است منحوس کوچکتر از بوم و آن قسمی است از بوم . (آنندراج ). پرنده ای است معروف که به نحوست اشتهار دارد و آن را کنگره نیز نامند.(جهانگیری ). جانور پرنده ٔ شوم که بشب بیرون آید و در روز نبیند و بودنش خرابه بود و آن را کوچ و کوف و کول هم گویند و بتازیش «بوم » خوانند. (شرفنامه ٔ منیری ). جغد. (ناظم الاطباء). بوم که نامهای دیگرش شب پره و جغد است . (فرهنگ نظام ). چغو. پرنده ای که شب هنگام در ویرانه ها یا در جاهای دور از آبادی بانگ زند و نزدعامه ٔ خلق بشومی و نامیمونی شهرت دارد :
چنین گفت داننده دهقان سغد
که برناید از خانه ٔ باز چغد.
ز چاچ و ترک تا سمرقند و سغد
بسی بود ویران و آرام چغد.
بفر و عدل تو شد جای عندلیب و تذرو
همان زمین که بدی جای چغد و جای غراب .
گر زمین را همه در سایه ٔ انصاف کشد
چغد جاوید ببرد طمع از ویرانی .
همای چتر همایون چو پر و بال گشاد
از آن سپس نکند چغد دعوی بازی .
_(ظهیر(از شرفنامه ٔ منیری ). و رجوع به چغو و جغد و بوم و بوف و کوچ و کوف و کول و کنگر شود. || کنگره و حصار قلعه را هم گویند. (برهان ). کنگره ٔ قصر. (آنندراج ). کنگره ٔ حصار باشد. (جهانگیری ) (فرهنگ نظام ). کنگره و حصار و قلعه . (ناظم الاطباء). جغد. و رجوع به جغد شود. || موی سر را نیز گفته اند که آن را بر پس سرگره کرده باشند.(برهان ) (جهانگیری ) (ناظم الاطباء) (فرهنگ نظام ). جعد و جغد و چغند. و رجوع به جعد و جغد و چغند شود.k05l)_
چنین گفت داننده دهقان سغد
که برناید از خانه ٔ باز چغد.
فردوسی (از آنندراج ).
ز چاچ و ترک تا سمرقند و سغد
بسی بود ویران و آرام چغد.
فردوسی
بفر و عدل تو شد جای عندلیب و تذرو
همان زمین که بدی جای چغد و جای غراب .
امیر معزی (از حاشیه ٔ فرهنگ اسدی ).
گر زمین را همه در سایه ٔ انصاف کشد
چغد جاوید ببرد طمع از ویرانی .
انوری (از جهانگیری ).
همای چتر همایون چو پر و بال گشاد
از آن سپس نکند چغد دعوی بازی .
_(ظهیر(از شرفنامه ٔ منیری ). و رجوع به چغو و جغد و بوم و بوف و کوچ و کوف و کول و کنگر شود. || کنگره و حصار قلعه را هم گویند. (برهان ). کنگره ٔ قصر. (آنندراج ). کنگره ٔ حصار باشد. (جهانگیری ) (فرهنگ نظام ). کنگره و حصار و قلعه . (ناظم الاطباء). جغد. و رجوع به جغد شود. || موی سر را نیز گفته اند که آن را بر پس سرگره کرده باشند.(برهان ) (جهانگیری ) (ناظم الاطباء) (فرهنگ نظام ). جعد و جغد و چغند. و رجوع به جعد و جغد و چغند شود.k05l)_
کلمات دیگر: