مداومت کردن بر طعامی از حبوب
مثافل
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
مثافل. [ م ُ ف ِ ] ( ع ص ) آنکه مداومت کند بر طعامی از حبوب. ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ). کسی که شیرندارد جهت خوردن و خوراک وی همیشه حبوب است. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). و رجوع به مثافلة شود.
کلمات دیگر: