( اسم ) داماد .
گرگان
گرگان
گورگان
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
گورگان . (اِخ ) گرگان . (نزهة القلوب چ لیسترنج ص 163).
گورگان . (ص مرکب ) به معنی کسی که لایق عیش و عشرت باشد، چه گور به معنی عیش و عشرت و شراب است و گان به معنی لایق و سزاوار. (غیاث ) (آنندراج ).
گورگان .(اِخ ) لقب شاه تیمور، و هر پادشاه جلیل القدر را گورگان گویند. (غیاث ) (آنندراج ). رجوع به گورکان شود.
گورگان. ( ص مرکب ) به معنی کسی که لایق عیش و عشرت باشد، چه گور به معنی عیش و عشرت و شراب است و گان به معنی لایق و سزاوار. ( غیاث ) ( آنندراج ).
گورگان.( اِخ ) لقب شاه تیمور، و هر پادشاه جلیل القدر را گورگان گویند. ( غیاث ) ( آنندراج ). رجوع به گورکان شود.
گورگان. ( اِخ ) گرگان. ( نزهة القلوب چ لیسترنج ص 163 ).
گورگان.( اِخ ) لقب شاه تیمور، و هر پادشاه جلیل القدر را گورگان گویند. ( غیاث ) ( آنندراج ). رجوع به گورکان شود.
گورگان. ( اِخ ) گرگان. ( نزهة القلوب چ لیسترنج ص 163 ).
کلمات دیگر: