مارته

مارته ام کا۲ (به ایتالیایی: Marte Mk2) موشک ضد کشتی ایتالیایی با برد متوسط است که مدل سطح به سطح آن برای استفاده کشتی های جنگی در دهه ۱۹۶۰ و نوع هوابه سطح آن برای هلیکوپترها در دهه ۱۹۷۰ طراحی شد. مارته علاوه بر نیروی دریایی ایتالیا، مورد استفاده نیروی دریایی ایران و ونزوئلا نیز قرار گرفته است.
Sea Killer. (2013, March 22). In Wikipedia, The Free Encyclopedia. Retrieved 02:01, February 3, 2014, from http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Sea_Killer&oldid=546327912
هدایت موشک مارته با روش ساده هدایت با پرتو راداری انجام می شود. این موشک ۲۵ کیلومتر برد مفید دارد و از قابلیت حرکت بر سطح آب برخوردار است. مارته ۳۰۰ کیلوگرمی به یک کلاهک جنگی ۷۰ کیلویی، حاوی مواد منفجره زره شکاف، مسلح است که با فیوز تماسی و مجاورتی عمل می کند. نیروی پیشرانه این موشک را یک موتور راکتی سوخت جامد دومرحله ای تأمین می کند که سرعت آن را به نزدیکی سرعت صوت (۰.۸ تا ۰.۹ ماخ) می رساند.
طراحی این موشک در سال ۱۹۶۳ در کنتراوس ایتالیانا شعبه ایتالیایی شرکت اسلحه سازی سوئیسی اورلیکن آغاز شد. ابتدا یک موشک کوتاه برد با برد مفید حداکثر ۱۰ کیلومتر و سر جنگی ۳۵ کیلویی با نام نتونو (Nettuno) ساخته شد. کنتراوس دو سال بعد کار بر روی مدل بهبودیافته این موشک با نام ولکانو (Vulcano) را آغاز کرد که برای برد بیشتر از موتور راکتی دو مرحله ای (راکت کمکی همراه با راکت اصلی) استفاده می کرد. شلیک های آزمایشی نتونو از سال ۱۹۶۶ آغاز شد و قایق های گشت دریایی نیروی دریایی ایتالیا به طور آزمایشی به آن مسلح شدند. آزمایش ولکانو هم در ۱۹۶۹ آغاز شد. در این سال کار تولید این موشک ها نیز به کمپانی سیستل منتقل شد و نتونو و ولکانو هم برای صادرات به ترتیب با نام های مارته مارک ۱ و ۲ نامگذاری شدند و به تدریج این نام ها جایگزین نام های قدیمی شدند.
مدل هوابه سطح مارته در سال ۱۹۷۷ به نیروی دریایی ایتالیا پیوست. ابتدا فقط بالگردهای اس اچ-۳ سی کینگ ایتالیایی با دو عدد از این موشک ها برای مأموریت های ضدکشتی مسلح می شدند. در سال های بعد بالگردهای ان اچ-۹۰ و ئی اچ-۱۰۱ نیز به عنوان سکوی پرتاب این موشک انتخاب شدند.