زخم پای دیابتی یکی از عوارض قابل توجه دیابت است و بیشترین قسمت عوارض پای دیابتی را تشکیل می دهد. حدود ۱۵ درصد مبتلایان به دیابت گرفتار زخم پای دیابتی می شوند و حدود ۸۴ درصد موارد قطع قسمت انتهایی پا را تشکیل می دهد. در طی ۲۰ سال اخیر افزایش مرگ و میر ناشی از دیابت بیشتر ناشی از عوارض عروقی دیابت بوده است که شامل درگیری عروق ریز مانند درگیری های کلیه و رتینوپاتی و درگیری عروق بزرگ شامل عروق انتهای اندام تحتانی که به دنبال آن اختلال در فرایند ترمیم زخم رخ می دهد.
گردش ضعیف خون در بدن: گردش خون ضعیف جزو بیماری های عروقی محسوب می شود. در پی این بیماری خون به طور موثر به سمت پاهای فرد جریان نمی یابد. گردش خون ضعیف یکی از دلایل شایع بروز زخم در افراد دیابتی، مخصوصا در قسمت پاها محسوب می شود.
قند خون بالا ( هیپرگلیسمی ): میزان قند خون بالا روند بهبود زخم ها را به طور چشمگیری کاهش می دهد. بنابراین لازم است توجه کنید که مدیریت قند خون بسیار ضروری است. در پی این موضوع باید بدانید که افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ نسبت به سایر افراد مبتلا به دیابت، زمان بیشتری را برای مبارزه با زخم پای دیابتی و زخم های عفونتی می گذارند.
آسیب های عصبی: آسیب های عصبی یک خطر بسیار بزرگ برای افراد دیابتی محسوب می شود. آسیب عصبی منجر به از دست دادن حس در پاهای فرد می شود.ابتدا به هنگام آسیب عصب ها ممکن است فرد دچار درد پا شود. اما به مرور این موضوع سبب کاهش حساسیت پا به درد و زخم خواهد شد. به طوری که اگر فرد در معرض زخم پا باشد، هیچ حس و دردی را احساس نخواهد کرد.
زخم شدن پا به وسیله شی خارجی
پوست خشک: پوست خشک در بین افراد مبتلا به دیابت بسیار شایع است. زمانی که پوست بدن بسیار خشک باشد، پوست و بافت پاها بیشتر در معرض ترک خوردن و زخم شدن می باشد.
دیابت با چند مکانیسم موجب زخم پای دیابتی می شود. معمولاً علت اصلی ایجاد زخم فقدان حس درد در زمینه نوروپاتی است. از طرفی دیگر خود نوروپاتی پوست پا را خشک و شکننده می کند و استعداد ترک برداشتن پوست را افزایش می دهد. از طرف دیگر به علت اختلال سیستم ایمنی، ساز و کار مقابله با میکروب ها در افراد دیابتی اختلال دارد و زخم افراد دیابتی در عفونی شدن قرار دارد. از طرف دیگر به علت درگیری عروقی، خون رسانی به بافت های آسیب دیده مختل است و همین ترمیم بافت را با اختلال مواجه می کند.
زخم های دیابتی در افرادی که دچار بیماری دیابت هستند، اغلب به دلایل زیر ایجاد می شود:
مهمترین اقدام پیشگیری از ایجاد زخم است.
گردش ضعیف خون در بدن: گردش خون ضعیف جزو بیماری های عروقی محسوب می شود. در پی این بیماری خون به طور موثر به سمت پاهای فرد جریان نمی یابد. گردش خون ضعیف یکی از دلایل شایع بروز زخم در افراد دیابتی، مخصوصا در قسمت پاها محسوب می شود.
قند خون بالا ( هیپرگلیسمی ): میزان قند خون بالا روند بهبود زخم ها را به طور چشمگیری کاهش می دهد. بنابراین لازم است توجه کنید که مدیریت قند خون بسیار ضروری است. در پی این موضوع باید بدانید که افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ نسبت به سایر افراد مبتلا به دیابت، زمان بیشتری را برای مبارزه با زخم پای دیابتی و زخم های عفونتی می گذارند.
آسیب های عصبی: آسیب های عصبی یک خطر بسیار بزرگ برای افراد دیابتی محسوب می شود. آسیب عصبی منجر به از دست دادن حس در پاهای فرد می شود.ابتدا به هنگام آسیب عصب ها ممکن است فرد دچار درد پا شود. اما به مرور این موضوع سبب کاهش حساسیت پا به درد و زخم خواهد شد. به طوری که اگر فرد در معرض زخم پا باشد، هیچ حس و دردی را احساس نخواهد کرد.
زخم شدن پا به وسیله شی خارجی
پوست خشک: پوست خشک در بین افراد مبتلا به دیابت بسیار شایع است. زمانی که پوست بدن بسیار خشک باشد، پوست و بافت پاها بیشتر در معرض ترک خوردن و زخم شدن می باشد.
دیابت با چند مکانیسم موجب زخم پای دیابتی می شود. معمولاً علت اصلی ایجاد زخم فقدان حس درد در زمینه نوروپاتی است. از طرفی دیگر خود نوروپاتی پوست پا را خشک و شکننده می کند و استعداد ترک برداشتن پوست را افزایش می دهد. از طرف دیگر به علت اختلال سیستم ایمنی، ساز و کار مقابله با میکروب ها در افراد دیابتی اختلال دارد و زخم افراد دیابتی در عفونی شدن قرار دارد. از طرف دیگر به علت درگیری عروقی، خون رسانی به بافت های آسیب دیده مختل است و همین ترمیم بافت را با اختلال مواجه می کند.
زخم های دیابتی در افرادی که دچار بیماری دیابت هستند، اغلب به دلایل زیر ایجاد می شود:
مهمترین اقدام پیشگیری از ایجاد زخم است.
wiki: زخم پای دیابتی