کلمه جو
صفحه اصلی

اللمع فی التصوف

دانشنامه آزاد فارسی

اللُّمَع فی التصوّف
کتابی نوشتۀ ابونصر عبدالله بنعلی سرّاج طوسی، در شناخت تصوّف. این کتاب در شمار کهن ترین دایرة المعارف های به جای مانده در معارف عرفانی است. سرّاج در این کتاب، پس از ذکر خطبه ای فصیح، که بخش هایی از آن بازنوشت عباراتیاز صحیفة سجّادیه است، از آشفتگی بازار تصوّف در روزگار خود شکایت، و به فراوانیِ نگاشته های بی ارزشی که در این آشفته بازار پدید آمده اشاره می کند. آن گاه این کتاب را به قصد راهنماییِ طالبان، و نیز شناسانیدن تصوّف به نگارش درمی آورد. اللمع از یک مقدمه و سیزده کتاب، که هر کتاب چندین باب را در خود جای داده، تشکیل شده است. کتاب الاحوال و المقامات که سرّاج در آن به تفصیل از اقسام این دو سخن می گوید، و نیز به ویژه کتاب تفسیر شطحیّات و سخنانی که ظاهرشان قبیح و باطنشان صحیح می نماید، درشمار عالی ترین بخش های رساله است. این رسالۀ بزرگ در لیدن به چاپ رسیده و زان پس تجدید چاپ و اخیراً به فارسی ترجمه شده است.

دانشنامه اسلامی

[ویکی نور] اللمع فی التصوف که به اختصار با نام (اللمع)، مشهور است، البته در برخی نسخه های چاپی کتاب، عنوان«اللمع فی تاریخ التصوف الاسلامی» ذکر شده، اما چنین عنوانی، درست و شناخته شده نیست و با محتوای کتاب نیز مطابقت چندانی ندارد.
کتاب، به زبان عربی و تألیف ابونصر، عبدالله بن علی سراج طوسی است. زمان تألیف کتاب، مشخص نیست، اما بنا بر احتمال یکی از پژوهش گران، بین سال های 340 تا 360ق، بوده است.
کتاب، در موضوع احوال و مقامات و منازل سیر و سلوک است و در واقع یک دوره کامل عرفان عملی را در بر می گیرد و به پرسش های گوناگون در باره سنن و آداب تصوف و آموزه ها و سخنان جنجالی و شطحیات صوفیان، پاسخ می دهد. گستردگی این موضوعات، به حدی است که می توان«اللمع» را دایرةالمعارف دانش و اخلاق و عقاید صوفیانه تا قرن چهارم دانست.
گویند سراج، با تألیف«اللمع»، برای نخستین بار علم تصوف را تدوین کرد.
کتاب اللمع، در زمانی نوشته شد که فشارها و مشکلات بسیاری برای صوفیه پدید آمده و حتی برخی از صوفیان، مانند حسین بن منصور حلاج در سال 309ق، محاکمه و اعدام شده بودند. این وضعیت، نویسندگان صوفی را واداشت که از عقاید و اعمال خود دفاع کنند. از سوی دیگر، انحرافات اعتقادی و اباحی گری عملی برخی از مدعیان تصوف، دفاع پذیر نبود و عارفان و صوفیان در صدد برآمدند که حساب خود را از آنان جدا سازند.؛ به همین جهت، ابونصر سراج در«اللمع» سعی بلیغی کرد تا بین شریعت و طریقت، صلح و سازش برقرار سازد و با تفسیر و تحلیل دینی، اندیشه ها و رفتارهای متصوفه را پذیرفتنی و معقول و آنان را پیرو سیره و سنت رسول اکرم(ص) معرفی کند و لذا سرتاسر این اثر، مستند به آیات قرآن کریم و احادیث است؛ به طوری که شاید مجموع آیات مکرر استفاده شده در متن کتاب، به اندازه مجموع آیات قرآن باشد..


کلمات دیگر: