اوجا

اوجا (به مازندرانی: اوجا دار) از خانواده نارون (نام علمی: Ulmus minor) است که در زبان گیلکی آن را «لی» و مازندرانی ها آن را «اوجا» می نامند.
Ulmus campestris var. laevis Spach, Planch.
Ulmus campestris var. glabra Hartig, Planch. , Aschers. & Graebn.
Ulmus carpinifolia Gled.
Ulmus foliaceae Gilibert, Sarg.
Ulmus glabra (not Huds.), Ley, Mill. , Smith, Loudon, Rchb. , Wilkomm, C. K. Schneid.
Ulmus nitens Moench
نارون، درخت یا درختچه ای است که پوست آن در وهلهٔ اول صاف است و پس از مدتی، پوست درخت رگه رگه می شود. (رگه طولی) شاخه های آن پوشیده از برگ های متناوب بیضی و دارای دمبرگ است. پهنک برگ آن قرینه نیست و دندانه های زیادی دارد. میوهٔ آن پس از خشک شدن به سرعت از غلاف خود بیرون نمی آید.
این گیاه در حاشیه بیشه زارها و جنگل های مخلوط و مرطوب در ارتفاعات پایین می روید. نارون را غالباً در پارک ها و باغ ها می کارند.
پوست این گیاه از نظر پزشکی دارای ارزش است. نخست، شاخه های جوان را برش طولی داده، سپس آن ها را با دست جدا می کنند (قطر شاخه حدود یک سانتیمتر). دسته های گل آن قبل از روییدن برگ ها، روی شاخه های کوتاه می شکفد. عمل گرده افشانی این گیاه به کمک باد انجام می شود.

درختی با نام علمی Ulmus minor، از تیرۀ نارون. این درخت، نورپسند، برگ هایش نامتقارن نوک تیز و تخم مرغی، میوه اش بالدار و بیضی شکل با قاعدۀ گوه ای است. چوب آن در مصارف روستایی برای تیر و ستون خانه، لمبه کوبی و تهیه قندلاک (کاسۀ قندشکن) به کار می رود. اوجا بومی جنگل های اروپا است، اما در جنگل های شمال ایران نیز می روید. نام های محلی این درخت فراوان است، ازجمله اوجِه، وِج، لی، قره آغاج، درخت شاه اشرفی، بِسک، گِرْزِم، خرخفتی و جز آن.