بیه

بیه . [ ] (اِخ ) ولایتی است از هندوستان که قمرالدین کرمانی داشته بود. رجوع به تاریخ جهانگشای جوینی ج 1 ص 112 شود.

بیه . [ ب َی ْه ْ ] (اِخ ) یا روستائی بیه . ناحیتی است بخراسان که قصبه ٔ آن سبزوار است . (حدود العالم ). ظاهراً صورتی از بیهه (= بیهق ) یا دگرگون شده ٔ آن کلمه باشد.

بیه . [ ب َی ْه ْ ] (ع مص ) دانستن . واقف گردیدن :باه له بیهاً. (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء).

بئة. [ ب َ ءَ] (ع اِ) مرگامرگی زدگی . وبارسیدگی . (منتهی الارب ).

بیا

از اصوات برای فراخواندن اسب

چاشنی غذا که از سبزی های خوشبو و ادویه درست شود

۱باشد ۲باش