شکر خایی

عمل و صفت شکر خای یا شیرین زبانی

شکرخایی. [ ش َ ک َ / ش َک ْ ک َ ] ( حامص مرکب ) عمل و صفت شکرخای. || شیرین زبانی :
بهر ری کو پادزهرت داده بود
هدیه امسال از شکرخایی فرست.ای که مانند تو بلبل به سخندانی نیست
نتوان گفت که طوطی به شکرخایی هست.قیامت میکنی سعدی بدین شیرین سخن گفتن
مسلم نیست طوطی را در ایامت شکرخایی.درین ایام شد ختم سخن بر خامه صائب
مسلم بود گر زین پیش بر سعدی شکرخایی.و رجوع به شکرخای و شکر خاییدن شود.