( شکر آلود ) آلوده به شکر کنایه از سخت شیرین
شکر الود
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
( شکرآلود ) شکرآلود. [ ش َ ک َ / ش َک ْ ک َ ] ( ن مف مرکب ) آلوده به شکر. کنایه از سخت شیرین :
کنی یادم به شیر شکّرآلود
که دارد تشنه را شیر و شکر سود.
ز داروخانه سعدی ستانند.
کنی یادم به شیر شکّرآلود
که دارد تشنه را شیر و شکر سود.
نظامی.
چنین سقمونیای شکّرآلودز داروخانه سعدی ستانند.
سعدی.
و رجوع به شکرآکند و شکرآگین شود.کلمات دیگر: