گیوه بافی یا گیوه دوزی از قدیمی ترین صنایع دستی سرزمین پارس (ایران) است و طبق سندهای تاریخی بدست آمده پیشینهٔ این صنعت به حدود ۱۰۰۰ سال پیش باز می گردد.
حصیربافی
البلخی تاریخ نویس، در سال ۱۱۰۵ میلادی می گوید که غندیجان (جمیلهٔ امروز) در فارس در صنعت گیوه بافی مشهور بوده است. در سال ۱۳۴۰ میلادی نیز مستوفی جغرافی نگار، پس از بازدید از آن منطقه می نویسد که پیشهٔ گیوه بافی در آنجا در اوج تکامل بوده است.
پای افزار گیوه، با توجه به آب و هوای معتدل ایران خنک، سبک و قابل شستشو طراحی شده است و به دلیل داشتن تمامی این ویژگی ها در میان روستاییان و کشاورزان، از گذشته تا امروز مورد استفاده قرار گرفته است.
مراحل ساخت و تولید گیوه در ۴ مرحلهٔ چرم سازی، رویه بافی، تخت کشی و گیوه دوزی خلاصه می شود.