کلمه جو
صفحه اصلی

گیوگان

فرهنگ فارسی

یکی از پهلوانان داستانی ایرانی و پدر گرازه .
( اسم ) منسوب به گیو از خاندان گیو .
با اول مکسور نام یکی از پهلوانان ایرانست که پسر او گرازه نام داشت ٠ نام پهلوانی است ایرانی ٠ نام یکی از پهلوانان ایران که پسر او گرازه نام داشت ٠ اما گفت. فرهنگ نویسان ظاهرا اساسی ندارد و گیوگان نام خاندان است ٠

لغت نامه دهخدا

گیوگان. [ وْ ] ( ص نسبی ) مرکب از: گیو + گان پسوند نسبت و اتصاف. منسوب به گیو. خاندان گیو. ( حاشیه برهان قاطع چ معین ) :
گرازه سر تخمه گیوگان
بیامد بدان کار بسته میان.
فردوسی.
هشیوار و از تخمه گیوگان
که بر درد و سختی نباشد ژگان.
فردوسی.
گرازه سر تخمه گیوگان
پس ِ او همی رفت با ویژگان.
فردوسی.

گیوگان. [ وْ ] ( اِخ ) نام یکی از پهلوانان ایران است که پسر او گرازه نام داشت. ( فرهنگ جهانگیری ). نام پهلوانی است ایرانی. ( برهان قاطع ). نام یکی از پهلوانان ایران که پسر او گرازه نام داشت. ( فرهنگ رشیدی ) ( انجمن آرا ) ( آنندراج ). اما گفته فرهنگ نویسان ظاهراً اساسی ندارد و گیوگان نام خاندان است و گویا این معنی نادرست را از شعر ذیل فردوسی استنباط کرده باشند:
گرازه سر تخمه گیوگان
که بر درد و سختی نباشد ژکان.
فردوسی.

گیوگان . [ وْ ] (اِخ ) نام یکی از پهلوانان ایران است که پسر او گرازه نام داشت . (فرهنگ جهانگیری ). نام پهلوانی است ایرانی . (برهان قاطع). نام یکی از پهلوانان ایران که پسر او گرازه نام داشت . (فرهنگ رشیدی ) (انجمن آرا) (آنندراج ). اما گفته ٔ فرهنگ نویسان ظاهراً اساسی ندارد و گیوگان نام خاندان است و گویا این معنی نادرست را از شعر ذیل فردوسی استنباط کرده باشند:
گرازه سر تخمه ٔ گیوگان
که بر درد و سختی نباشد ژکان .

فردوسی .



گیوگان . [ وْ ] (ص نسبی ) مرکب از: گیو + گان پسوند نسبت و اتصاف . منسوب به گیو. خاندان گیو. (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین ) :
گرازه سر تخمه ٔ گیوگان
بیامد بدان کار بسته میان .

فردوسی .


هشیوار و از تخمه ٔ گیوگان
که بر درد و سختی نباشد ژگان .

فردوسی .


گرازه سر تخمه ٔ گیوگان
پس ِ او همی رفت با ویژگان .

فردوسی .




کلمات دیگر: