خدیو گیهان ٠ خداوند جهان ایزد تبارک و تعالی
گیهان خدیو
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
گیهان خدیو. [ گ َ / گ ِ خ َ وْ ] ( اِخ ) خدیو گیهان. خداوند جهان. ایزد تبارک و تعالی :
به دارنده یزدان گیهان خدیو
که دورم من از راه و فرمان دیو.
ببری دل از راه گیهان خدیو.
بپیچی سر از راه گیهان خدیو.
کی اندر طاعت گیهان خدیوی.
بماندند با یاد گیهان خدیو.
چه دارد بها کار جادو و دیو.
به دارنده یزدان گیهان خدیو
که دورم من از راه و فرمان دیو.
فردوسی.
همی سر بپیچی به گفتار دیوببری دل از راه گیهان خدیو.
فردوسی.
چرا سر کشی تو به فرمان دیوبپیچی سر از راه گیهان خدیو.
فردوسی.
تو اندر خدمت وارونه دیوی کی اندر طاعت گیهان خدیوی.
( ویس و رامین ).
سپاه و شه از سهم آن نره دیوبماندند با یاد گیهان خدیو.
اسدی.
بر کار یزدان گیهان خدیوچه دارد بها کار جادو و دیو.
اسدی.
|| ( اِ مرکب ) مجازاً پادشاه بزرگ. فرمانروای اقالیم.کلمات دیگر: