بروکه

دی بروکه (به آلمانی: Die Brücke، به معنی: پُل) یا بروکه (Brücke) گروهی از نقاشان و چاپگران آلمانی بودند که از سال ۱۹۰۵ تا ۱۹۱۳ فعالیت می کردند و در این مدت نقشی محوری در گسترش اکسپرسیونیسم داشتند.
سوارکار آبی
بنیان گذاران گروه چهار دانشجوی معماری در شهر درسدن با نام های کارل اشمیت روتلوف (که گروه را هم او نام گذاری کرد)، فریتز بلیل، اریک هِکِل و ارنست لودویگ کیرشنر بودند. دیگر هنرمندانی که در سال های بعد به گروه پیوستند امیل نولده، مکس پچشتاین، اُتو مولر، کونو آمیت از سوییس، آکسلی گالن کالِلا از فنلاند و فوویست هلندی کیز وَن دُنگِن بودند. این هنرمندان جوان فضای مشترک مطلوبی به وجود آوردند تا تکنیک هایشان را با هم تقسیم کنند و با یکدیگر نمایشگاه بگذارند.
بروکه گاهی با فوویسم مقایسه می شود. هر دو جنبش گرایش هایی به هنرهای بدوی دارند و هر دو به نمایش شدید هیجان با استفاده از رنگ های تند غیرطبیعی تمایل دارند.