غفلت داشتن
تغافل داشتن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
تغافل داشتن. [ ت َ ف ُ ت َ ] ( مص مرکب ) غفلت داشتن. خود را بی خبر داشتن از چیزی. تغافل کردن :
کدام مطلب عالیست در نظر دل را
که بر مراد دو عالم تغافلی دارد.
کدام مطلب عالیست در نظر دل را
که بر مراد دو عالم تغافلی دارد.
صائب ( از آنندراج ).
و رجوع به تغافل و دیگر ترکیبهای آن شود.کلمات دیگر: