تغافل پسند
تغافل پیشه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
تغافل پیشه.[ ت َ ف ُ ش َ / ش ِ ] ( ص مرکب ) تغافل پسند :
ای تغافل پیشه ، ناپروا ز ما دل بد مکن
خاک پاافتادگان در شهربند دام تست.
ای تغافل پیشه ، ناپروا ز ما دل بد مکن
خاک پاافتادگان در شهربند دام تست.
صائب ( از آنندراج ).
کلمات دیگر: