ضمیر پوچ واژه ای (انگلیسی: Dummy pronoun) ضمایری هستند که به هیچ چیز در جهان خارج ارجاع داده نمی شوند و حضورشان در جمله تنها برای اغنای ویژگی های نحوی است، به همین دلیل به آنها جاپرکن نیز اطلاق می شود.
این ضمایر برخلاف اکثر واحدهای واژگانی که سه ویژگی نحوی، واجی و معنایی دارند، از نظر معنایی تهی قلمداد می شوند؛ از این رو کاربردشان در جمله بیشتر به دلایل نحوی صورت می گیرد و بیش از همه با اصل فرافکن بیشینه ارتباط پیدا می کنند.
این ضمایر در زبان های هند و اروپایی از تنوع چشمگیری برخوردارند و معمولاً در سه ساخت آب و هوایی، ارتقایی و غیرشخصی مورد استفاده قرار می گیرند.
ضمیر پوچ واژه ای در بعضی از ساخت های زبان فارسی وجود دارد. اگر چه از آنجاکه زبان فارسی یک زبان ضمیرانداز است، این ضمیر می تواند به صورت پنهان و بدون تظاهر آوایی به کار برده شود.
این ضمایر برخلاف اکثر واحدهای واژگانی که سه ویژگی نحوی، واجی و معنایی دارند، از نظر معنایی تهی قلمداد می شوند؛ از این رو کاربردشان در جمله بیشتر به دلایل نحوی صورت می گیرد و بیش از همه با اصل فرافکن بیشینه ارتباط پیدا می کنند.
این ضمایر در زبان های هند و اروپایی از تنوع چشمگیری برخوردارند و معمولاً در سه ساخت آب و هوایی، ارتقایی و غیرشخصی مورد استفاده قرار می گیرند.
ضمیر پوچ واژه ای در بعضی از ساخت های زبان فارسی وجود دارد. اگر چه از آنجاکه زبان فارسی یک زبان ضمیرانداز است، این ضمیر می تواند به صورت پنهان و بدون تظاهر آوایی به کار برده شود.
wiki: ضمیر پوچ واژه ای