عاشیق حسین جوان

عاشیق حسین جوان یکی از سرشناسترین عاشیقهای قرن بیستم است.
زیبایی صدا و مهارت حسین جوان در آوازخوانی کم نظیر است. نمونه های زیادی از اجراهای او را می توان در فضای مجازی پیدا کرد.
نه کتاب، از آثار حسین جوان، در باکو منتشر شده است:
Azadlıg Mahnıları, Bakü, ۱۹۵۰
Aşığın Arzuları, Bakü, ۱۹۵۰
Şerler, Bakü, ۱۹۵۳
Sedefli Saz, Bakü, ۱۹۵۶
Goşmalar, Bakü, ۱۹۵۹
Şerler, Bakü, ۱۹۶۲
Danış Telli Sazım, Bakü, ۱۹۶۶
El Aşığı, Bakü, ۱۹۷۵
Bahar Kimi, Bakü, ۱۹۷۹
حسین میکائیل اوغلو علیف، معروف به حسین جوان (جاوان)، متولد آتی کندی شهرستان کلیبر است. او در سال ۱۹۱۶ چشم به جهان گشود. پدرش را در کودکی از دست داد و مادرش زهره او را به قفقاز برد. حسین در ۷ سالگی به مزدوری پرداخته و احشام دیگران را می چراند. در ۱۹۲۷ شاگرد عاشیق موسی (برادرزاده عاشیق علی عسگر) شد. عاشیق موسی رموز عاشیقی و ادبیات شفاهی مردمی آذربایجان را به حسین آموخت. حسین سرایش را از سالهای ۱۳۱۸، با تخلص فرمان، شروع کرد ولی اندکی بعد تخلص خود را به جوان تغییر داد. عاشیق حسین در ۱۹۳۸ به تبریز آمد. چون در سال ۱۹۴۶ تئاتر ملی در تبریز تشکیل شد، او معاون مدیر این تئاتر بوده و نغمه های انقلابی را نیز اجرا می کرد. بعد از سقوط حکومت ملی آذربایجان عاشیق حسین به اتحاد شوروی پناهنده شد. او در دهه هنر و ادبیات آذربایجان در مسکو، رهبر دسته عاشیقها بود. در همین رابطه، حسین جوان از طرف صدر عالی اتحاد جماهیر شوروی به دریافت نشان شرافت مفتخر شد. حسین جوان در ۱۹۸۵ درگذشت و در ناحیه قاسم اوا گنجه دفن شد.
در این بخش مطلع نمونه سروده های عاشیق حسین جوان در قالب های گرایلی، قوشما، و تجنیس ارائه می شوند.
صفحه ویکیپدیای ترکی آذربایجانی: Aşıq Hüseyn Cavan