کلمه جو
صفحه اصلی

عاشیق حسن اسکندری

دانشنامه عمومی

حسن اسکندری از عاشیقهای معروف دورهٔ معاصر است.
در سال ۱۳۶۴، حسن به همراه چند عاشیق دیگر به جشنواره فجر دعوت شد؛ و این آغازی بود بر ارج گذاری به موسیقی عاسیقی. از آن پس او و گروهش در همه جشنواره های فجر حضور یافته و جوایزی دریافت کرده اند. در ۱۳۷۰ مقام دوم تکنوازی، در ۱۳۷۵ مقام اول گروهی، در سالهای ۱۳۶۹، ۱۳۷۸ و ۱۳۷۹ مقام اول آوازخوانی را به دست آورد. دولت با پی بردن به اهمیت تبلیغی این ژانر موسیقی عاشیقها را به فستیوالهای خارجی فرستاد و حسن نیز در اغلب این برنامه ها شرکت داشته است. او تاکنون در کشورهای مختلفی چون جمهوری آذربایجان، ژاپن؛ آلمان، انگلستان، فرانسه، هلند، چین، ازبکستان، قزاقستان، اسلواکی، اتریش، اسلوونی، مجارستان، چک وترکیه برنامه اجرا کرده است.
گروه عاشیق حسن در جشنواره موسیقی آوینیون فرانسه در ۱۳۷۰ به عنوان گروه برگزیده شناخته شد. او در ۱۳۷۵ به عنوان بهترین تنظیم کننده برنامه های موسیقی رادیو و تلویزیون و در ۱۳۷۹ و ۱۳۸۰ به عنوان بهترین خواننده و تنظیم کننده برای تولیدات رادیو و تلویزیون انتخاب شد.
عاشیق حسن به همراه عاشیق رسول قربانی نشان تبریز را دریافت کرده است.
یازدهم مرداد ماه ۱۳۸۶ در سالن ۲۰۰۰ نفری شهید آوینی فرهنگسرای بهمن شب شعر و موسیقی بمناسبت بزرگداشت ۶۰ مین سال تولد عاشق حسن برگزار گردید. نزدیک به ۲۵۰۰ نفر از علاقمندان فرهنگ و مدنیت آذربایجان شرکت کردند.
در چهاردهمین جشن سالگرد تأسیس خانه موسیقی، که در ۲۴ مهر ۱۳۹۲ در تالار وحدت برگزار شد، عاشیق حسن اسکندری به عنوان موسیقی کار پیش کسوت مورد تقدیر قرار گرفت.
عاشیق حسن عاسیقی آفرینشگر است. او علاوه بر اجرای موسیقی عاسیقی، دیوانی ترتیب داده که حاوی قوشماها، گرایلی ها و تجنیس ها و … است. عاشیق حسن در خلق داستان عاشیقی هم دستی دارد. از کارهای او آیلار و ائلدار داستانی» و «عاشیق قشم گوروشو» قابل توجه هستند.
آراز آراز قان آراز - به یاد صمد بهرنگی از اجراهای جالب عاشیق حسن است. توضیح آنکه این سروده، بعد از غرق شدن صمد بهرنگی، بر مبنای یک افسانه محلی توسط بهمن زمانی ساخته شد و اول بار مراد آقایی آن را خواند.
طرلان اسکندری، معروف به حسن اسکندری، دوم بهمن سال ۱۳۲۶ در روستای اوزوم کاللا ناحیه قره داغ به دنیا آمد. از سال ۱۳۳۵ در تبریز به فرشبافی مشغول شّد و از سال ۱۳۴۳ در تهران به نانوائی پرداخت. در سال ۱۳۴۸ به تبریز بازگشته و نزد عاشیقهای دیگر، مانند عاشیق رسول قربانی و عزیز شهنازی، به کار قاوال نوازی و آواز خوانی مشغول شد. بعد از مدتی، به تشویق بالابان نواز معروف، عباس عبادیان، ساز نوازی را یاد گرفت و هنر عاسیقی را پیشه کرده، همزمان نیز در رادیو تبریز به اجرای داستانهای عاشیقی مشغول شد. از سال ۱۳۵۵ کنسرت های عاشیق حسن در دانشگاههای ایران پا می گیرد و او به محافل روشنفکری وابسته می شود. حضور عاشیق حسن اسکندری، عاشیق عبدالعلی نوری و عاشیق قشم جعفری در قهوه خانه عاشیقلار آنجا را به محفل روشنفکری تبریز تبدیل کرد. آوازی که حسن به مناسبت آزادی صفر قهرمانیان خوانده معروف است. مطلع این آواز بدینگونه است:
وابستگی به دانشگاه برای حسن گران تمام شد؛ در اوضاع سیاسی بعد از انقلاب او را از حرفه عاسیقی منع کردند.


کلمات دیگر: