طایفه امامی

طایفهٔ امامی (به کردی: هۆزی یا تیرەی ئیمامی) یکی از طوایف اتحادیهٔ ایلی مهم و نیرومند ایل جاف هستند که در مناطق جوانرود، کردستان ایران و کردستان عراق ساکن می باشند. در قدیم (و نیز هم اکنون)، این طایفه هنگام زمستان ها به ناحیه های گرمسیری مرز ایران و عراق، چون درولهٔ سفلی و علیا، کلور، کانی سالار و لاوران و دیگر ناحیه های مرزی ایران که نسبت به قسمت های دیگر گرمتر بوده مهاجرت می کردندو در تابستان ها نیز به ناحیه های سردسیری، همچون شاهو، میگوره، هانه سلیمان و سوروان مهاجرت می کردند و زندگی روزمرهٔ خود را می گذراندند. اکثر مردم این طایفه، به کشاورزی و دامداری مشغول هستند.
ریشهٔ مردم این طایفه به شخصی به نام «امام آغه» برمی گردد، وقتی به میرعبدالله میراولی (در میراولی) پناه می برد و او نیز یکی از دختران خود را به او می دهد و در کنار رود سیروان، لیله و زمکان مناطقی را به آنها هدیه می کند که در آن زندگی کنند. مردم این طایفه نیز، تمامی از نوادگان «امام آغه» هستند، به همین علّت به «طایفهٔ امامی» شهرت یافته اند.
از دیگر بزرگان این قبیله، می توان به محمدخان بیگ، یوسف بیگ امامی، حسین کوهکن و… اشاره کرد. در حال حاضر بیشتر افراد این قبیله، در شهر بانه وره که از توابع شهرستان پاوه است سکونت گزیدند و هم چنین عدّه ای از آن ها نیز، در کردستان عراق زندگی می کنند.