نماز گاه ٠ مصلی
نماز گه
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
نمازگه. [ ن َ گ َه ْ ] ( اِ مرکب ) نمازگاه. مصلی :
زمین نمازگهی شد که بینی از بر او
همه جهان به نماز خدا و استغفار.
زمین نمازگهی شد که بینی از بر او
همه جهان به نماز خدا و استغفار.
اسدی.
کلمات دیگر: