سعدیان

سعدیان ( نام دیگر: اشراف سعدیه ) دودمانی بودند که در نیمه اول سده ۱۰ق بر مغرب اقصی فرمانروایی می کردند. [۱]
سعدیان نسب خود را به حسن بن علی می رساندند و به همین دلیل به اشراف ملقب شدند. برخی نیز بر این باورند که نسب این طایفه به حلیمه سعدیه مادر رضاعی پیامبر می رسد. [۱] نام کامل و القاب مؤسس سلسله یعنی محمد المهدی القائم بامرالله نشان می دهد که چگونه سعدیان در ابتدا از انتظارات مردم برای ظهور مهدی موعود و احساسات آنها در اعتلای مذهب و جهاد علیه مسیحیان سود جستند. [۲]
شرفای سعدی از پایگاهی در ناحیه سوس واقع در جنوب مراکش، به تدریج چیرگی خود را بر نواحی شمالی گستردند و وطاسیان را در سال ۹۵۶ق ( ۱۵۴۹م ) از فاس بیرون کردند. آنان ترکان را از الجزایر و پرتقالیان را از سرزمین های ساحلی بیرون کرده و احمد المنصور، تیمبوکتو را تصرف و مملکت آفریقایی گائو ( واقع بر رود نیجر، در مالی ) را منقرض ساخت و بنابراین اقتدار او برای مدتی از سنگال تا بورنو امتداد داشت. [۲]
در سده ۱۷م که نهضت های استقلال طلب در گوشه و کنار مراکش پیدا شد، همبستگی سلطنت کاهش یافت و آخرین امیر شرفای سعدی با وجود کمک های انگلیسی ها و هلندی ها در ۱۰۶۹ق ( ۱۶۵۹م ) از میان رفت.

سعدیان یک واژه زیبا قشنگی هست من خیلی از این فامیلی خوش میاید واقعاا زیبا هست