بر سری

( ~. سَ )(حر اض . )علاوه بر، اضافه بر.

برسری. [ ب َ س َ ] ( اِ مرکب ، ق مرکب ) عبارتست ازبار قلیلی که بر بار کثیر برسر گذارند و آنرا سرباری نیز گویند. ( آنندراج ). علاوه. سرباری. || برسر. بعلاوه. باضافه. علاوه بر. اضافه بر. فاضل. ( یادداشت مؤلف ). زاید ( یادداشت مؤلف ) و بیشتر. ( یادداشت مؤلف ). فضله. فضول. ( یادداشت مؤلف ) :
یکی جامه وین باد روزه ز قوت
دگر اینهمه بیشی و برسری است.چنان کامدی همچنان بگذری
خور و پوشش افزون ترا برسری.پلنگی که خوانی همی بربری
از او چار صد پوست بد برسری.گر سکندر برگذار لشکر یأجوج بر
کرد سدی آهنین آن بود دستان آوری
هر گروهی را که بالاشان بدستی بیش نیست
تیغ هندی بس بود سدش نباید برسری.سه چندان دهم من بفرمانبری
دگر خلعت و هدیه ها برسری.چنان کامدی همچنان بگذری
خور و پوشش افزون ترا برسری.چون سوی صراف شوی با پشیز
رانده شوی و خجلی برسری.مراد خدای از جهان مردم است
دگر هرچه بینی همه برسری است.بخشش و مردی و دین و داد باید شاه را
هر چهارش هست و تأییدی الهی برسری.تو را بجزاء آن برسری از تکالیف پیغمبری امامتت دهم. ( تفسیر ابوالفتوح رازی ). معنی آیه آن بود که مال مردمان بباطل مخوری آنگه برسری آنچه توانی بدهن حاکم باز نهی. ( تفسیر ابوالفتوح رازی ).
عنصری از خدمت محمود دائم فخر کرد
زانکه دادش درهم و دینار و خلعت برسری.ورنه در ره سرفرازانند کز تیغ اجل
هم کلاه از سرت بربایند هم سر برسری.ای سزاواری که هستی برسری ابن السری
جز سری بن السری نبود سزاوار سری.وارثان انبیا اینک چنین باشد گواست
علم و تقوی بی نهایت پس تواضع برسری.تا که ز لعل لبت کدیه کنم بوسه ای
نقد روان میدهم گوهر دل برسری.و کس به ابیورد فرستاد تا ملک اختیار الدین را بگرفتند و با او خود برسری قصد سرداشت تا بمال خود چه رسد. ( جهانگشای جوینی ).