رنگ اوردن

( رنگ آوردن ) ( مصدر ) ۱ - خجل شدن شرمگین گشتن . ۲ - خشمگین گشتن .

( رنگ آوردن ) ( ~. وَ یا وُ دَ )(مص ل . ) ۱ - خجل شدن . ۲ - خشمگین شدن .

( رنگ آوردن ) رنگ آوردن. [ رَ وَ دَ ] ( مص مرکب ) کنایه از خجل شدن و رو ساختن باشد. ( برهان قاطع ) ( آنندراج ). رنگ برآوردن. ( برهان قاطع ). رنگ دادن و رنگ گرفتن. رنگ برنگ شدن. ( آنندراج ). رنگ گذاشتن و رنگ برداشتن. رجوع به رنگ شود :
زهی چو لاله گل آورده از جمال تو رنگ
قبای سرو سهی با نهال قد تو تنگ.از آن می یکی جام پیما به من
که رنگ آورد زو عقیق یمن.سپهر نیلی شرمنده گشت و رنگ آورد
چو آستان سرای مرا منور کرد. || خشم و قهر با خجالت آمیخته. ( از برهان ) ( از آنندراج ). || رنگ آمیختن و درآمیختن. نیرنگ ساختن. مکر و حیله بکار بردن. رجوع به رنگ آمیختن و رنگ درآمیختن و رنگ برآوردن شود :
من او را چه گویم چه رنگ آورم
که آن دست را زیر سنگ آورم.- رنگ بر روی کار آوردن ؛ کنایه از کار با آب و تاب کردن باشد. ( از آنندراج ) :
بی تو مجلس بود همچون گلشن بی آب و رنگ
رنگی و آبی بروی کار ما آورده ای.