خلیده

( اسم ) ۱ - فرو رفته . ۲ - زخم شده مجروح .

(خَ دِ ) (ص مف . ) ۱ - فرورفته . ۲ - زخم شده .

خلیده. [خ َ دَ / دِ ] ( ن مف / نف ) در اندرون رفته. ( صحاح الفرس ). فرورفته. نفوذکرده. ( ناظم الاطباء ) :
هر ساعتش از غصه گلی تازه شکفته
وز غصه چو خارش همه در دیده خلیده. || فرورونده. نفوذکننده :
پر گرد باغ و بی بر شاخ و خلیده خاری
تاریک چاه و ناخوش زشت و درشت جایی.|| سوراخ کرده. || گزیده. || سوراخ و جای فرورفتگی سوزن. ( ناظم الاطباء ).

۱. فرو رفته.
۲. آزرده: زواره بیامد خلیده روان / که امروز چون رفت بر پهلوان (فردوسی: ۲/۱۷۷ ).