دست پیش کردن

مبادرت جستن آغازیدن

( ~. کَ دَ ) (مص ل . ) کاری را آغاز کردن ، پیشدستی کردن .

دست پیش کردن. [ دَ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) مبادرت جستن. آغازیدن :
نه خوب آمدی با دو فرزند خویش
که من جنگ را کردمی دست پیش.پس از نامداران و گردان خویش
کسی کو کند جنگ را دست پیش.که گر مغزبودیت با خال خویش
نکردی چنین جنگ را دست پیش.کنون گر تو این را کنی دست پیش
منت بنده ام واین سرافراز خویش.تو کردی بدین داوری دست پیش
کنون بازگشتی ز گفتار خویش.تو کردی همه جنگ را دست پیش
سپه را تو برکندی از جای خویش.ورایدون که پیران کند دست پیش
نخواهد سپه یاور از شاه خویش.ورایدون که پیران از آن گفت خویش
نگردد کند جنگ را دست پیش.وگر خیل بدخواه از آن تو بیش
نباید بکینه کنی دست پیش.|| کنایه از دریوزه و گدائی کردن. ( آنندراج ). دست پیش آوردن. دست کشی کردن.