رهاننده

( اسم ) نجات دهنده خلاص کننده .

(رَ نَ دِ ) (ص فا. ) نجات دهنده ، خلاص کننده .

رهاننده. [ رَ ن َن ْ دَ / دِ ] ( نف ) نجات دهنده. خلاص کننده. ( فرهنگ فارسی معین ). ناجی. مخلص. مجیر. منجی. ( یادداشت مؤلف ). آزادی بخشنده. آزادکننده :
رهاننده ماست از اژدها
نه کشتن بودرنج او را بها.ستایش گرفت آفریننده را
رهاننده از بند تن بنده را.رساننده ما به خرم بهشت
رهاننده از دوزخ تنگ زشت.چو در طاس لغزنده افتاد مور
رهاننده را چاره باید نه زور.راستی پیشه گیر ایمن باش
کاو رهاننده تو بس باشد.

کسی که دیگری را از قیدوبند و گرفتاری نجات می دهد، رهاکننده، نجات دهنده.