پرنداور

( پرند آور ) ( صفت ) ( اسم ) ۱- تیغ شمشیر پرند . ۲- ( صفت ) تیغ و شمشیر جوهردار برند آور: ( بینداخت تیغ برند آورش همی خواست از تن بریدن سرش . ) ( دقیقی )

( پرندآور ) (پَ رَ. وَ ) (ص مر. ) شمشیر جوهردار، تیغ آب داده .

( پرندآور ) پرندآور. [ پ َ رَ وَ ] ( ص مرکب ) شمشیر جوهردار. ( رشیدی ). تیغ گوهردار. ( اسدی ). گوهردار ( شمشیر و مانند آن ). تیغ گهردار. ( صحاح الفرس ). تیغ و شمشیرجوهردار. ( برهان ) ( جهانگیری ). برندآور :
بینداخت تیغ پرندآورش
همی خواست از تن بریدن سرش.از نهیب جود دست درفشانت روز بزم
گوهر از تیغ پرندآور جدائی میکند. || ( اِمرکب ) شمشیر :
یکی تاخت تا پیش خسرو رسید
پرندآوری از میان برکشید.کمندی بفتراک و اسبی دوان
پرندآور و جامه هندوان.برفتند ازآن روی گندآوران
بزهر آب داده پرندآوران.دلیران توران و گندآوران
چه با گرز و تیر و پرندآوران.یکی باره و گرز و برگستوان
پرندآور و جامه خسروان.دلیری گرفتند گندآوران
کشیدند یکسر پرندآوران.چو برق درخشنده از تیره میغ
همی آتش افروخت ازترگ و تیغ
ز آهن بر آن آهن آبدار
نیامد بزخم اندرون پایدار
بکردار آتش پرندآوران
فروریخت از چنگ گندآوران.سه مغفر ز زرچون مه از روشنی
بزر صد پرندآور روهنی.ز خون پرندآوران پشت پیل
چو شنگرف پاشیده بر تل نیل .بزخم پرندآور از پشت پیل
همی معصفر تاخت بر تل نیل.کمند سواران سراویز شد
پرندآوران ابرخونریز شد.دلاور پرندآور زهر خورد
کشید و بپوشید درع نبرد.|| بمعنی پرندوار. ( اوبهی ).

( پرندآور ) ۱. جوهردار (شمشیر ).
۲. (اسم ) شمشیر جوهردار: یکی باره و گبر و برگستوان / پرندآور و جامهٴ هندوان (فردوسی: ۵/۴۲ )، دلیران که بودند و گندآوران / کشیدند یکسر پرندآوران (فردوسی: ۴/۵۸ ).