(بَ دَ ) ( اِ. ) تپه ، پشته .
بردنگ
فرهنگ معین
لغت نامه دهخدا
بردنگ. [ ب َ دَ ] ( اِ ) کوه کوچک و پشته ای خرد که در میان صحرا واقع شده باشد. ( برهان ) ( آنندراج ). پشته کلان و کوه کوچک را گویند که میان صحرا واقع شده باشد. ( هفت قلزم ).
فرهنگ عمید
= برندک
برندک#NAME?
واژه نامه بختیاریکا
( بِردِنگ ) بی حواس. مثلاً بالا بردنگی یعنی حرف از روی بی حواسی
کلمات دیگر: