پرماز

( صفت ) پر چین پر شکن پر شکن ترنجیده.

(پَ ) (ص مر. ) پرچین ، پرشکن ، ترنجیده .

پرماز. [ پ ُ ] ( ص مرکب ) پرچین. پرشکن. ترنجیده :
درچو بگشاد و بدان دخترکان کرد نگاه
دید چون زنگی هر یک را دو روی سیاه
جای جای بچه تابان چون زهره و ماه
بچه سرخ چو خون و بچه زرد چو کاه
سر نگونسار ز شرم و روی تیره ز گناه
هر یکی با شکمی حامل و پرمازلبی.

پرچین وشکن، ترنجیده.