دوته

( اسم ) نوعی تار که دارای دو تار ( سیم ) است .

دوته.[ دُ ت َه ْ ] ( ص مرکب ) دوتو. ( ناظم الاطباء ). دوتا و دوتو و منحنی و دوبالا. ( آنندراج ). دوتا. ( شرفنامه منیری ) ( آنندراج ). رجوع به دوتو در همه معانی شود.
- دوته طاق ؛ کنایه از ابروی کمان و خمیده :
ز خواب اندر چو برخیزم سیه گردم دوته گردم
از آن جادو و زآن آهو سیه چشمش دوته طاقش.- دوته کردن ؛ خم کردن. دولا کردن. تاکردن. خم دادن. دوتو کردن. خمانیدن :
دردا که همه روی به ره باید کرد
وین مفرش عاشقی دوته باید کرد.با همه نااهلی خود گه گهی
پشت به دیوار دوته می کنم.سالک صلیب بتکده سیآت ماست
قدی که در نماز دوته می کنیم ما.- دوته گردیدن ؛ خمیدن. منحنی شدن. دوتا شدن.

= دوتا۱