دهن بین . کنایه از کسی که به حرف این و آن گوش کند .
دهان بین
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
دهان بین. [ دَ هام ْ ] ( نف مرکب ) دهن بین. کنایه از کسی که به حرف این و آن گوش کند. و رجوع به دهن بین شود.
فرهنگ عمید
آن که حرف هرکسی را باور کند و تحت تٲثیر گفته های این و آن واقع شود.
کلمات دیگر: