( صفت ) غمناک تنگ دل دل فکا .
تفته دل
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
تفته دل. [ ت َ ت َ / ت ِ دِ ] ( ص مرکب ) تنگدل و غمناک و دل فگار. ( ناظم الاطباء ) :
از اشک گرم تفته دلان در سواد خاک
طوفان آب آتش زای اندر آمده.
روشن درون تفته دل گرم ژاژخای
آتش نهاد خاکی و معمور دودمان.
از اشک گرم تفته دلان در سواد خاک
طوفان آب آتش زای اندر آمده.
خاقانی.
|| که دل سوخته و پرالتهاب دارد. که درون سوزان و پرآتش دارد : روشن درون تفته دل گرم ژاژخای
آتش نهاد خاکی و معمور دودمان.
خواجوی کرمانی [در صفت حمام ].
فرهنگ عمید
تنگدل، دل افگار، آزرده دل.
کلمات دیگر: