چندپردازی در مهندسی سخت افزار به بکارگیری دو یا چند واحد پردازشگر مرکزی در یک سیستم رایانه ای می گویند. این واژه به توانایی یک سیستم در بکارگیری چند پردازنده و تقسیم وظایف بین آن ها نیز اطلاق می شود. بسته به اینکه واحدهای پردازشگر مرکزی چگونه تعریف می شود (چند هسته روی یک قاب، چند چیپ درون یک بسته، چند بسته در یک سیستم و غیره)، تعریف واژه چندپردازی نیز می تواند تغییر کند.
پشتیبانی مادربرد: مادربرد باید سوکتهای کافی برای تراشه های اضافه و تراشه ای برای بکارگیری پردازنده ها داشته باشد.
پشتیبانی پردازنده: تنها برخی از پردازنده ها می توانند در سیستم های چندپرداز مورد استفاده قرار گیرند.
پشتیبانی سیستم عامل: سیستم عاملی که از چندپردازی پشتیبانی کند مانند ویندوز NT یا یونیکس
این واژه گاهی به اجرای همزمان چند فرایند نرم افزاری گفته می شود. هرچند که واژه چندعملگری در این باره مناسب تر است چرا که منحصراً در مهندسی نرم افزار کاربرد دارد در حالی که چندپردازی بیش تر دربارهٔ واحد پردازشگر مرکزی چندسخت افزاره کاربرد دارد.
ایده اصلی در پس بکارگیری چندپردازنده در یک سیستم این است که عملکرد چنین سیستم هایی در مقایسه با سیستم های تک پرداز بسیار بیشتر است. اما این عملکرد به این سادگی ها حاصل نخواهد شد و برای این منظور سیستم باید همه موارد زیر را همزمان داشته باشد
یکسان بودن سی پی یوها و نحوه بکارگیری آن ها توسط سیستم عامل تعیین کننده متقارن یا نامتقارن بودن پردازش است. مثلاً دستورات هسته سیستم عامل ممکن است تنها توسط یک سی پی یو اجرا شود و دستورات کاربر به نحو مشخصی بین سایر پردازنده ها توزیع شود. طراحی سیستم های چندپرداز در صورتی که چنین محدودیت هایی وجود داشته باشد ساده تر است اما عملکرد این نوع سیستم ها در مقایسه با سیستم هایی که سی پی یوها در آن ها یکسان به کار گرفته می شود و هر سی پی یو می تواند توسط هسته سیستم عامل یا برنامه های کاربردی به کار گرفته شود ضعیف تر است.
پشتیبانی مادربرد: مادربرد باید سوکتهای کافی برای تراشه های اضافه و تراشه ای برای بکارگیری پردازنده ها داشته باشد.
پشتیبانی پردازنده: تنها برخی از پردازنده ها می توانند در سیستم های چندپرداز مورد استفاده قرار گیرند.
پشتیبانی سیستم عامل: سیستم عاملی که از چندپردازی پشتیبانی کند مانند ویندوز NT یا یونیکس
این واژه گاهی به اجرای همزمان چند فرایند نرم افزاری گفته می شود. هرچند که واژه چندعملگری در این باره مناسب تر است چرا که منحصراً در مهندسی نرم افزار کاربرد دارد در حالی که چندپردازی بیش تر دربارهٔ واحد پردازشگر مرکزی چندسخت افزاره کاربرد دارد.
ایده اصلی در پس بکارگیری چندپردازنده در یک سیستم این است که عملکرد چنین سیستم هایی در مقایسه با سیستم های تک پرداز بسیار بیشتر است. اما این عملکرد به این سادگی ها حاصل نخواهد شد و برای این منظور سیستم باید همه موارد زیر را همزمان داشته باشد
یکسان بودن سی پی یوها و نحوه بکارگیری آن ها توسط سیستم عامل تعیین کننده متقارن یا نامتقارن بودن پردازش است. مثلاً دستورات هسته سیستم عامل ممکن است تنها توسط یک سی پی یو اجرا شود و دستورات کاربر به نحو مشخصی بین سایر پردازنده ها توزیع شود. طراحی سیستم های چندپرداز در صورتی که چنین محدودیت هایی وجود داشته باشد ساده تر است اما عملکرد این نوع سیستم ها در مقایسه با سیستم هایی که سی پی یوها در آن ها یکسان به کار گرفته می شود و هر سی پی یو می تواند توسط هسته سیستم عامل یا برنامه های کاربردی به کار گرفته شود ضعیف تر است.
wiki: چندپردازشی