خضره

برگ درختان , شاخ وبرگ

خضره . [ خ َ ض ِ رَ ] (اِخ ) علم است خیبررا: گذشت آن حضرت (ص ) بزمینی که آنرا عثره یا عفره یا عذره گفتندی پس نامید آنرا خضره . (منتهی الارب ).

خضره . [ خ َ ض ِ رَ ] (ع اِ) واحد خضر، یعنی یک تره ٔ سبز. || یک درخت که در آخر گرما سبز شود و بار آورد. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد).

خضره . [ خ ِ رَ ] (اِخ ) نام یکی از صحابیان است که در خدمت پیغمبر احترام بسیار داشت . (از قاموس الاعلام ترکی ج 3).

خضرة. [ خ ُ رَ ] (ع ص ، اِ) سبزه . یقال : ارض کثیرةالخضرة. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد). ج ، خُضَر، خُضْر. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ). || (اِمص ) سبزی . (منتهی الارب ). || تیره رنگی اسب . || گندم گونی مردم . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (از اقرب الموارد). || نرمی و نازکی .(منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از اقرب الموارد).

خضره .[ خ َ ض ِ رَ ] (اِخ ) نام زمین متعلق به محارب در نجدو گویند: از اعمال مدینه است . (از معجم البلدان ).

خضرة. [ خ َ ض ِ رَ ] (ع ص ) مؤنث خضر. (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ).