کلمه جو
صفحه اصلی

خضر بن جنید رازی

دانشنامه عمومی

شیخ العارفین مرجع الاسلام خِضر بن جُنید رازی مشهور به شیخ جنید رازی عالم، زاهد و عارف و واقفِ نامدار ایرانی است که در قرن نهم هجری می زیست. او در سال ۸۷۳ هجری قمری بخشی از دارایی هایش را شامل سه مزرعه و قنوات و توابع و لواحقش در اطراف آرامگاه امامزاده جعفر در پیشوا وقف مزار این امامزاده نمود و به سبب علوم، عرفان و موقوفاتش دارای شهرت است. شیخ جنید را می توان مؤسس شهر امامزاده جعفر (پیشوای امروزی) در محل شهر باستانی سامنات دانست.
قَد وَقَعَ الوَقفُ فِی المَتن کَما رَقِمَ و سَطِر بِشَرطِ المَذکور فِی هذِه الوَرَقَة، حَرَّرَه داعِی الدّولَة الباهرة. مُهر دارد. به امید شفاعت، یعقوبعلی.
قَد وَقَعَ الوَقفُ بِإنضمامِ الشُّروط فی المَتن کَما رَقِم و سَطر لَدی الدّاعی الدّولة القاهرة الباهرة. خادم شریعت. مُهر، لایُقرَأ.
قَد وَقَعَ الوَقفُ بِما رَقِم فِیهِ الاثم الجانی الدّولة القاهرة. مُهر، لایُقرَأ.
قَد وَقَعَ الوَقفُ بِما سَطِر لَدی الحَقیر المُحتاج الدّاعی الدّولة القاهرة الباهرة. بتاریخ ذیل؛ مهر، لایُقرَأ.
وُقفِیَت قَنوات و مزارعِ مذکور از قرار متن و إعترافِ واقف و شروط مسطور در نزد داعی دولت و خادم شریعت. مهر، لایُقرَأ.
درویش خضر در دوره تیموریان در بلده ری چشم به جهان گشود. او در کسوت اهل سلوک، قدوة الزهاد و پیشوای سالکان و عابدان عصر خودش بود و در کسوت علم دین در بلده ری مرجع الاسلام و مجتهدی جامع الشرایط بود. امیری فیروزکوهی او را فرزند شیخ جنید از فرزندان خضر بن محمد حبلرودی رازی از برجسته ترین متکلمین شیعه قرن نهم و کلیددار حرم علی بن ابی طالب و صاحب کتاب های «تحفة المتقین فی اصول الدین»، «حقائق العرفان فی خلاصة الأصول و المیزان»، «کاشف االحقایق فی شرح درة المنطق»، «جامع الدقائق»، «إثبات إمامة الأئمة الاثنی عشر علیهم السلام»، «کتاب فی الإمامة»، «التحقیق المبین فی شرح نهج المسترشدین»، «التوضیح الأنور بالحج الواردة لدفع شبهة الأعور»، «جامع الأصول فی شرح ترجمة رسالة الفصول»، «جامع الدرر فی شرح الباب الحادى عشر» و غیره دانسته و گفته شیخ خضر این ادبیات و عرفان والا را در محضر پدر و جدش در نجف کسب کرده است.
خضر بن جنید رازی در سال ۸۷۳ هجری قمری بخشی از دارایی هایش شامل سه مزرعه را به همراه قنوات و توابعش وقف مزار امامزاده جعفر نمود و به جهت صیانت از حریم و خدمت امامزاده مقرر نمود تا دوزاده نفر از فرزندانش در هر دوره زمانی خادم امامزاده باشند. همچنین بزرگترین فرزند پسری را در هر دوره به عنوان تولیت مقرر نمود تا متولی اراضی و املاک موقوفات باشند و امور خدام و آستان امامزاده را مباشری نمایند. شیخ خضر به همراه دو پسرش جنید و حسین به آبادی این مقبره و زمین های اطرافش پرداختند و به عنوان نخستین متولیان شناخته می شوند. او سرانجام پس از وقف موقوفاتش چشم از جهان فروبست و در پایین پای امامزاده جعفر بن موسی کاظم دفن گردید.
این وقفنامه به صورت یکپارچه بوده و صرفاً به جهت تسهیل در قرائت عنوان گذاری و بخش بندی شده است، همچنین به دلیل ناخوانا بودن برخی کلمات از لغات جایگزین در قلاب استفاده شده است.


کلمات دیگر: