کاهگل
کاه و گل
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
کاه و گل. [ هَُ گ ِ] ( ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) کاهگل. اندود :
این چه زبونی و چه افکندگی ست ؟
کاه و گل این پیشه خربندگی ست.
این چه زبونی و چه افکندگی ست ؟
کاه و گل این پیشه خربندگی ست.
نظامی.
رجوع به کاهگل شود.کلمات دیگر: