دوور (امریکا). دووِر (امریکا)(Dover)
مرکز
ایالت دلاوِردر امریکا، واقع در بخش مرکزی ایالت، و در ساحل رود دوور، به فاصلۀ ۷۲کیلومتری جنوب ویلمینگتون. جمعیت آن ۲۸,۲۰۰ نفر است (۱۹۹۲). دوور مرکز دادوستد محصولات کشاورزی است؛ صنایع آن عبارت اند از تولید الیاف مصنوعی، نوار چسب، لاستیک خام، صمغ، مواد شیمیایی و تجهیزات فضایی. دوور در ۱۶۸۳ تأسیس و در ۱۷۷۷ مرکز ایالت شد.
دوور (انگلستان). دووِر (انگلستان)(Dover)
قلعه دووِر
بازارشهر و دریابندری در کِنت، جنوب شرقی انگلستان، در ساحل دریای مانش، با ۳۴,۲۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۱). نزدیک ترین نقطۀ
بریتانیا به سرزمین اصلی اروپا است و ۳۴ کیلومتر از کاله، واقع در فرانسه، فاصله دارد. پررفت وآمدترین بندر مسافری جهان و بندر اصلی انگلستان بر دریای مانش است که خدمات حمل مسافر، هاوِرکِرافت و قطار زیردریایی دارد. صنایع آن عبارت اند از الکترونیک، کاغذسازی و صنایع سبک. دوور در زمان رومی ها دوبریس نام داشت و پایگاه دریایی مهمی بود. فانوس دریایی رومی از حدود ۵۰م، در محوطۀ قلعۀ نورماندیایی، یکی از قدیمی ترین بناهای رومی در
کشور به شمار می رود. شهرت دوور به سبب صخره های سفید آن است و از فراز آن ها، که ۱۱۶ متر از سطح دریا ارتفاع دارند، ساحل فرانسه از بولونی تا گراوِلین، خط ساحلی از فوکستون تا رَمزگِیت و بسیاری از استحکامات پیرامون صخره های دوور دیده می شود. موزۀ صخره های سفید، حاوی تاریخچۀ دوور از زمان رومی ها تا جنگ جهانی دوم است. قلعۀ دوور بر صخره های مشرف به
شهر و در محل استحکامات اولیه ساخته شد. در جریان جنگ داخلی انگلستان، این قلعه به تصرف اولیور کرامول درآمد و در جنگ های ناپلئونی تقویت شد. در محوطۀ قلعه، کلیسای ساکسونی سنت مریقرار دارد. دوور در جنگ جهانی دوم به شدت آسیب دید و بخش عمدۀ شهر و قسمت های ساحلی آن بازسازی شد. در جنگ جهانی دوم از آن به منزلۀ مرکز کنترل تخلیۀ دنکرک استفاده می شد. تونل مانش، در غرب دوور، در ۱۹۹۴ گشایش یافت.