رباینده کاه کاهربا
کاه ربای
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
کاه ربای. [ رُ ] ( اِ مرکب ) رباینده کاه. کاهربا. کهربا. جذب کننده و بسوی خود کشنده قطعات کاه و خاشاک سبک :
تا چو بیجاده نباشد به نکورنگی سنگ
تا چو یاقوت نباشد به بها کاه ربای.
تا چو بیجاده نباشد به نکورنگی سنگ
تا چو یاقوت نباشد به بها کاه ربای.
فرخی.
چهره کاهربای در فراق رخساره کاه زرد مانده است. ( سندبادنامه ).کلمات دیگر: