دور کننده

مختطف

که دور کند . که براند .

دورکننده.[ ک ُ ن َن ْ دَ / دِ ] ( نف مرکب ) که دور کند. که براند. آنکه کسی یا چیزی را دور سازد. ( یادداشت مؤلف ). لاعن. ( از منتهی الارب ): رجل مذب ؛ مرد بسیار دورکننده از حریم خود. ( منتهی الارب ). رجوع به دور کردن شود.

تارنا