گروغ. [ گ ُ ] ( اِ ) دروغ که به عربی کذب گویند. ( برهان ) ( آنندراج ) ( جهانگیری ) :
یکی دیگری زن برین هم نشان
گروغ از گناه است بر سرکشان.
یکی دیگری زن برین هم نشان
گروغ از گناه است بر سرکشان.
فردوسی ( از جهانگیری ).
این کلمه درفهرست ولف نیامده و ظاهراً مصحف «دروغ » است. ( حاشیه برهان چ معین ).