( مصدر ) ۱ - ایجاد گره کردن . ۲ - مشکل کردن امری را سخت کردن کاری را یا گره افکندن بر دل . غمگین ساختن .
گره فکندن
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
گره فکندن. [ گ ِ رِه ْ ف َ / ف ِ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) ایجاد گره. تولید عقده. || گره فکندن بر دل ، غمگین ساختن. اندوهگین کردن دل :
چو نافه بر دل مسکین من گره مفکن
که عهد با سر زلف گره گشای تو بست.
چو نافه بر دل مسکین من گره مفکن
که عهد با سر زلف گره گشای تو بست.
حافظ.
کلمات دیگر: