سیاه سرفه
دبره
فرهنگ فارسی
سیاه سرفه
لغت نامه دهخدا
دبرة. [ دَ ب َ رَ ] (ع اِ) سیاه سرفه . سعال یابس . سرفه ٔ خشک . || شخص مشهور زمانه . (از دزی ج 1 ص 422).
دبرة. [ دَ ب َ رَ ] (ع اِ) ریش پشت ستور. ج ،دبر. ادبار. (منتهی الارب ). ریش پشت و پهلوی اشتر. (مهذب الاسماء). || هزیمت . (مهذب الاسماء).
دبرة. [ دَ ب ِ رَ ] (ع ص ) تأنیث دَبِر. ستور پشت ریش . (منتهی الارب ). رجوع به دَبِر شود.
دبرة. [ دَ رَ ] (ع اِ) ریسمان نخ پرگ . || وسیله ٔ مصنوعی و ساختگی . (از دزی ج 1 ص 422).
دبرة. [ دَ رَ ] (ع اِ) نقیض دولت . (منتهی الارب ). خلاف دولت . دبرت . || پایان کار. || شکست کارزار. (منتهی الارب ). || ظفر. (دهار). || پاره . || خیابان . || یک کرد زمین زراعت . ج ، دَبر. (منتهی الارب ). کرد زمین . ج ،دبار. (مهذب الاسماء). یک پاره زمین . یک تخته زمین .
دبرة. [ دِ رَ ] (ع اِ) نقیض قبله . (منتهی الارب ). مقابل قبله . گویند: ما له قبلة و لادبرة؛ یعنی راه نیافت برای کار خود. و لیس لهذا الامر قبله و لا دبرة؛ یعنی کار بی پشت و روئی است . (منتهی الارب ).
دانشنامه اسلامی
معنی یُوَلِّهِمْ یَوْمَئِذٍ دُبُرَهُ: در آن روز به آنان پشت کرده از این سو به آن سو فرار کند (ولی از هر سو می رود برگردانده می شود. جزمش به دلیل شرط شدن برای جمله بعدی است)
ریشه کلمه:
دبر (۴۴ بار)
ه (۳۵۷۶ بار)
گویش مازنی
۱موج هوای گرم ۲تنوره