که دوده مرکب ساید .
دوده سای
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
دوده سای. [ دَ / دِ ] ( نف مرکب ) که دوده مرکب ساید. که دوده مرکب سازد نوشتن را :
انجمند از بهر کلکش دوده سای
لاجرم جرم زحل حل کرده اند.
انجمند از بهر کلکش دوده سای
لاجرم جرم زحل حل کرده اند.
خاقانی.
کلمات دیگر: