خوب خنده نیکو خنده
خوش خند
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
خوش خند. [ خوَش ْ / خُش ْ خ َ ] ( ص مرکب ) خوب خنده.نیکوخنده. شکرخند. کنایه از لب زیباست :
خوش باش بدان دو لب و خوش خند که کردی
بازار شکر زان لب خوشخندشکسته.
خوش باش بدان دو لب و خوش خند که کردی
بازار شکر زان لب خوشخندشکسته.
سوزنی.
کلمات دیگر: