خوش طالع خوش اقبال
خوش بیار
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
خوش بیار. [ خوَش ْ / خُش ْ ] ( نف مرکب ) خوش طالع.خوش اقبال. خوشبخت. سعید. آنکه هرچه برای او رخ دهد خوبست. که کار بر مراد او گردد. || در قمار کسی را گویند که مرتب مهره یا ورق برنده بیاورد.
کلمات دیگر: