بسر شدن

( مصدر ) بسر رسیدن بپایان رسیدن .

بسر شدن. [ ب ِ س َ ش ُ دَ ] ( مص مرکب ) آخر شدن. ( غیاث ). کنایه از آخر شدن. ( آنندراج ). بسر رسیدن. ( آنندراج ). بپایان آمدن :
از تو همی بسر نشوداین بلا و عشق
گر زنده مانم آخر روزی بسر شود.اول رسن است وانگهی چاه
بی پای کجا بسر شود راه.بپای شوق گر این ره بسر شدی حافظ.
بدست هجر ندادی کسی عنان فراق.درین امید بسر شد دریغعمر عزیز
که آنچه در دلم است از درم فراز آید. || بر سر راه رفتن. بسر درآمدن :
در نبردش که شیر خارد دم
اسب دشمن بسر شود نه به سم.