دود پیما . در صفات آه مستعمل است .
دود پیمای
فرهنگ فارسی
لغت نامه دهخدا
دودپیمای. [ پ َ / پ ِ ] ( نف مرکب ) دودپیما. در صفات آه مستعمل است. ( از آنندراج ). که دود از وی برخیزد :
تعلیم گر تو شد که اینجای
آتشکده ای است دودپیمای.
تعلیم گر تو شد که اینجای
آتشکده ای است دودپیمای.
نظامی.
کلمات دیگر: